ورود به بازار پیش‌خرید مسکن، همواره با رویای خرید یک دارایی ارزشمند با قیمتی کمتر از ارزش نهایی آن همراه است. اما این مسیر، تفاوت میان یک سرمایه‌گذاری هوشمندانه و یک ریسک مخرب را مشخص می‌کند. بسیاری از سرمایه‌گذاران تنها بر اساس شنیده‌ها یا وعده‌های

در اقتصادی که تورم به بخش ثابتی از زندگی روزمره بدل شده، حفظ ارزش سرمایه از یک استراتژی هوشمندانه به یک ضرورت حیاتی تبدیل می‌شود. در این میان، بازار املاک به طور سنتی به عنوان «لنگرگاه امن» سرمایه‌ها شهرت دارد. اما تأثیر تورم بر ارزش

ورود به دنیای سرمایه‌گذاری در املاک، اغلب با یک دوراهی کلیدی آغاز می‌شود: آیا باید سرمایه خود را وارد بازار امن و آشناتر املاک مسکونی کنیم یا به سراغ گزینه‌های بالقوه سودآورتری مانند سرمایه‌گذاری در املاک تجاری برویم؟ درخشش برج‌های اداری و مراکز خرید شلوغ

بازار مسکن پایتخت همواره به عنوان دماسنج اقتصاد کلان ایران عمل می‌کند. درک نوسانات آن برای طیف وسیعی از افراد، از خریداران مصرفی تا سرمایه‌گذاران کلان، حیاتی به شمار می‌رود. این مقاله یک تحلیل بازار مسکن تهران در سال جاری (1404) ارائه می‌دهد و به

ایده‌ی خرید یک واحد آپارتمانی بر روی کاغذ، با وعده‌ی پرداخت اقساطی و تحویل در دو یا سه سال آینده، برای بسیاری وسوسه‌انگیز به نظر می‌رسد. این استراتژی، پتانسیل کسب سودی قابل توجه، بسیار فراتر از بازارهای موازی را دارد. اما خرید ملک پیش‌فروش یکی

در دوراهی همیشگی حفظ و رشد سرمایه، دو رقیب سنتی همواره در مقابل سرمایه‌گذاران قرار دارند: اطمینان ظاهری سپرده بانکی و پتانسیل رشد سرمایه‌گذاری در ملک، انتخاب بین این دو، صرفاً یک تصمیم مالی نیست، بلکه بازتابی از اهداف، میزان ریسک‌پذیری و افق زمانی شماست.

رویای داشتن ملک و سرمایه‌گذاری در بازار مسکن برای بسیاری از افراد، به‌ویژه در مواجهه با قیمت‌های فزاینده، دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد. این تصور که ورود به این بازار نیازمند سرمایه‌های کلان است، اغلب سرمایه‌گذاران مبتدی را از برداشتن گام اول بازمی‌دارد. اما این سوال

همه‌گیری کرونا صرفاً یک بحران بهداشتی نبود؛ بلکه کاتالیزوری برای یکی از بزرگترین دگرگونی‌های اجتماعی و اقتصادی قرن، یعنی پذیرش گسترده “دورکاری” بود. پیش از این، ارزش یک ملک به شدت به “نزدیکی” آن به مراکز تجاری و اداری گره خورده بود. اما اکنون که

ساختار جمعیتی ایران با سرعتی قابل توجه در حال تغییر است. افزایش امید به زندگی و ورود متولدین دهه‌های ۴۰ و ۵۰ به سنین سالمندی، تقاضایی جدید و رو به رشد را در بازار ایجاد می‌کند که تا چند سال پیش تقریباً وجود نداشت. در